Een gepensioneerde Fotograaf!

Hallo allemaal, zo, dat is een tijdje geleden zeg! Maar er is veel gebeurd de afgelopen maanden, en ik ben Oma geworden, geweldig toch? Maar goed, tijd dus om weer eens wat te gaan doen met de winter in aantocht. Ideeën genoeg, dus vervelen zal ik mij niet. Een week of 3 geleden kocht ik op een beurs in Ahoy R'dam een lap stof, oude meubelstof met wat slijtage plekken, maar toch... die lap had wat. Mijn vriendin (Nel Roos, berenmaakster) kocht ook een lap en zei: Daar gaan we eens een mooie beer van maken. Natuurlijk begon zij direct, want dan kon de beer nog mee naar de grote Poppen en Berenbeurs in Den Bosch dit weekend. (Nel Roos staat op zo'n beetje alle beurzen in Nederland met haar antiek en handgemaakte beren) Dat kon ik natuurlijk niet op mij laten zitten en ik aan de slag. Dikke stof, viel me eigenlijk nog mee met het verwerken, vooral de kop, die is toch altijd het moeilijkst. En terwijl ik druk aan het knippen, naaien, keren en vullen was kwam de beer tot "leven"

Dat heb ik altijd, ik werk eraan en verzin een naam, achtergrond en verhaal over het leven van het beest. 

In dit geval wist ik direct dat het een man was. En van beroep fotograaf. Maar wel gepensioneerd, en daarom zocht hij woonruimte om zijn oude dag te slijten. Die woonruimte heeft hij gevonden in de Blauwe Regen en met een koffertje en zijn oude fototoestel stond hij vandaag op de stoep. Iedereen blij, want een fotograaf....nee, die hadden we nog niet in de Blauwe Regen. Zijn naam is Camiel en hij heeft nooit ergens vast gewoond, ook nooit een vrouw gevonden die het leven zoals hij het leidde met hem wilde delen. En fotograferen? Dat doet hij nog steeds, dus de komende tijd gaan jullie nog wel veel werk van hem zien. Fijn dat je er bent Camiel!!!

                                                                          Groetjes en liefs, Carol

Zin in iets anders...

Hallo allemaal, ik ben weer met van alles tegelijk bezig! Helemaal fout natuurlijk, maar het lukt me niet dat te veranderen. Dus, Rinus de rioolrat is klaar, zijn vriendin Roza is in de maak, maar tijdens een opruimwoede kwam ik weer van alles tegen, o.a. een niet afgemaakte merklap. En dat omdat mijn ogen zo lekker achteruit zijn gegaan. Toch zonde, bedacht ik me, dus naar de hobbywinkel en een loupelamp aangeschaft. En wat denk je? Gaat prima! Dus daar zit ik nu heerlijk te werken. Lekker ontspannend, heb ik ook wel nodig want er gebeurt op het moment veel in mijn familie.  Al bordurend dacht ik aan de merklap die ik eens bij Pandora in Dordrecht uit een bak heb gevist. (Ja, Pandora is wel mijn hofleverancier....maar niet wat er in de schappen staat, in de rommeldozen moet je zoeken. Heeeeerlijk!)  Na een tijdje gezocht te hebben had ik 'm. Beetje verfromfraaid, maar toch mooi. Gemaakt door iemand die geboren is in 1942, dus de lap zal ongeveer van 1952 zijn. Ikzelf heb op school nog handwerkles gehad (Oh, die vreselijke sok en maaslap!) maar de merklap werd toen (begin jaren 60) al niet meer gemaakt op de scholen.

In het boek "Merklap motieven en hun symboliek" van A. Meulenbelt-Nieuwburg, ben ik de betekenis van de motieven van mijn Pandora merklap eens op gaan zoeken. En ook het waarom van het maken van een merklap.

Het was in de tijd van voor 1920 zo dat de zeep niet zo werkte als de huidige wasmiddelen, en het linnengoed werd dan ook grauw. Als je zelf geen bleekveldje had, ging de was 1 of 2 keer per jaar naar een bleekerij. De bleeker eiste wel dat het wasgoed was gemerkt met de initialen en een merktekentje van de bezitter. Een jong meisje, huisvrouw in opleiding, gaf met haar merklap als het ware een "proeve van bekwaamheid:" Ze kon lezen, schrijven, rekenen en beheerste het nuttige handwerken. 

Dit alles gaat in onze tijd niet meer op, wij handwerken voor ons plezier! En, zoals  A. Meulenbelt beschrijft: Het gaat niet alleen om de voldoening van het eigen werk, het kalme bezig zijn geeft ook innerlijke rust en daardoor kan het van onschatbare invloed zijn voor onszelf. Een soort meditatie dus.....

Tot 15 augustus is er een tentoonstelling in de Maria Magdalena kerk in Goes, waar de langste merklap ter wereld ten toon wordt gesteld. Gemaakt in 2000 in Zeeland met als titel: "Door ons gedaen"

Het is een merklap van 125 meter geworden, gemaakt door 243 Zeeuwen, en in de afgelopen 13 jaar in veel landen in diverse musea te zien geweest. In het Bevelands museum aan de overkant van de kerk, is tot en met oktober ook nog een tentoonstelling van merklappen te zien. De moeite waard!

Mijn "gevonden" merklap. Wordt ingelijst, als het klaar is volgt er nog een foto.

Er was eens....

Er was eens een ondergronds wereldje. En daar woonden allerlei dieren, wormen, pissebedden, muisjes, en ook ratten. Rioolratten! En sinds kort woont er een rioolrat in de Blauwe Regen...

Het is een ruige rat, en hij heet Rinus. Rinus de rioolrat heeft alle 7 riolen bevaren en woont nu aan de wal omdat hij een gezinnetje wil stichten met zijn grote liefde:  Roza Rat. Roza's naam staat op zijn arm getatoeëerd, zodat hij haar altijd bij zich had tijdens zijn reizen. Maar hij mist het riool wel en gaat daarom graag bij de waterkant zitten...

Zondagmorgen

Zondagmorgen

Zondagmorgen, heerlijk rustig, zalig nietsdoen.....tenminste, dat neem ik me meestal voor! Maar computertje aan, en dan kom ik weer van alles tegen. In dit geval een heerlijk kneuterig werkje, op www.brocanteriedejavu.nl zag ik een hoedenstandaart waar een dekje overheen was gehaakt zodat het hoedje niet van de standaart glijd. Nu weten jullie wel dat ik altijd met hoedjes in de weer ben, en ook ik heb moeite om de hoedjes op de standaart te houden. 

Met plakbandjes geprobeerd, maar dat gaat maar even goed en daarna zit je met lijmrestjes. Niet leuk. Dus toen ik dat zag had ik binnen een paar minuten een haaknaald en katoen in mijn handen.....

6 lossen opgezet, sluiten tot ring en 10 stokjes met 1 losse ertussen haken

Daarna boogjes van 5 , 6, en 7 lossen

Eindigen met stokjestoer

"tailermade"

Lintje door de laatste lossenboog

....en klaar!

't Oude Tuinhuis

Eindelijk weer thuis....

Afgelopen week heb ik alle muizen en beren weer opgehaald uit de bibliotheek, waar ze 6 weken hebben staan pronken! 

Maar oh, oh, wat was het leeg in de blauwe regen! Dus ben ik aan de slag gegaan om het een beetje op te vullen. Met als gevolg dat het te vol werd toen ik alles en iedereen weer thuis had....

Maar in de schuur stond nog een oud kastje, en daar zag ik wel wat in....gordijntjes gemaakt, geverfd, kastje gemaakt, en een oude parasol opgehangen als speel/slaapplek voor de muizenkinderen. Gezellige bloemen in de ouderwetse potten maakten het huis "af"

Er is direct een muizenfamilie in gaan wonen en ze hebben het prima naar hun zin. Het is weer heerlijk gezellig in de Blauwe Regen!

Het oude tuinhuisje

gezellige gordijntjes maken

Van sigarenkistjes kun je een prima kastje maken...

Decoreren en schuren

Verven

Mooi!!!

Het vogelhuisje mag blijven, misschien komt er nog een vogelfamilie wonen

De muizen inspecteren hun nieuwe onderkomen

De oude parasol doet nog goed dienst!

De muisjes hebben het prima naar hun zin...

Wat een heerlijk huisje!!

Theetijd!

Als laatste een naam voor het huis...'t Oude Tuinhuis

 Wat was het weer heerlijk om bezig te zijn! Tot slot hebben de bewoners van de Blauwe Regen een "Welkom Thuis" feest gehouden. Dat duurde tot diep in de nacht.......

Antiek...?

Op 2e Paasdag zijn we met een groepje naar een Poppen en Berenbeurs geweest in de Cruise Terminal in Rotterdam. En daar stonden we te kwijlen voor een oud winkeltje, zo een die bestaat uit een vloertje en een achterkant met daarin vakken. In het midden een toonbank en alles gemaakt door een ijverige Vader of familielid. Er was immer niet veel geld onder de mensen in die tijd, dus uitgeven aan speelgoed? Dat zat er niet in.  Op een plank in het schuurtje stond altijd wel een restje verf, zo'n onbestemd grijs/groen kleurtje, en de inrichting werd dan verzorgd door Moeder met restjes stof, kantjes, knoopjes...enz. uit de naaidoos. Als je nu zo'n winkeltje weet te vinden betaal je er de wereld voor!

Dit is het winkeltje dat op de beurs stond

Op de terugweg hadden we het nog steeds over het winkeltje, en een van de meiden zei dat ze aan haar man ging vragen of hij zo'n ouderwets winkeltje kon maken. Een tijdje later werd ik verrast, het was gelukt om zo'n winkeltje te maken (knap hoor, alleen maar een foto en geen maten of zo...) en ik was de gelukkige die het kreeg. Jeeeee, ik werd er een beetje verlegen van, maar wat leuk!!!! 

De inrichting gebeurt met alles wat er voor handen is, dus de verhoudingen kloppen natuurlijk niet. Maar daardoor was het wel  speelgoed en konden kinderen er echt mee aan de gang. Onze prachtige schaal 1:12 ingerichtte poppenhuizen en winkeltjes zijn natuurlijk niet om mee te spelen.

..in plaats van een restje uit de schuur, een pot verf met de kleurnaam Energising Ireland. Nou jaaaaa

Het winkeltje gemaakt door Peter Koert

Eerst een laag grijs, daarna 2 lagen Energising Ireland, daarna een beetje schuren
zodat er wat "beschadigingen" zijn

En nu aan de slag: inrichten

Meetlat (satestokje met printje)

Leve internet, waar zo'n beetje alle printjes die je nodig hebt, te vinden zijn

Je zou toch zomaar denken dat dit een oud winkeltje is....ik heb genoten om het te maken, een aanwinst voor de Blauwe Regen! En met een beetje spelen op de computer krijg je helemaal het idee dat het een winkeltje uit de eerste helft van de vorige eeuw is....